Friday, March 19, 2010

باد نوروز وزيد، روز فيروز رسيد، صبح‌ اميد دميد



            خواهران‌ و برادران‌ گرامي‌، معمولاً در چنين‌ روزهايي‌ كه‌ در آستانه‌ نوروز و سال‌ جديد قرار داريم‌ هميشه‌ تشويق‌ مي‌شويم‌ كه‌ سال‌ نو را با پيمان‌ و عهدي‌ نو با خداوند آغاز نماييم‌. به‌ عنوان‌ ايرانيان‌ مسيحي‌ اين‌ افتخار را داريم‌ كه‌ حداقل‌ سالي‌ دو بار در آستانه‌ سال‌ نو مسيحي‌ و نوروز، اين‌ عهد و پيمان‌ را تازه‌ نماييم‌. تصميم‌ شما امسال‌ چيست‌؟ آيا مي‌خواهيد امسال‌ را نيز چون‌ سالهاي‌ ديگر سپري‌ كنيد؟ آيا مي‌خواهيد بدون‌ اينكه‌ اهدافي‌ تعيين‌ كنيد امسال‌ نيز عمر خود را بگذاريد؟ راستي‌ سال‌ گذشته‌ را با چه‌ نيت‌ و عهد و پيماني‌ با خداوند آغاز نموديد. بياييد لحظاتي‌ به‌ سال‌ گذشته‌ بينديشيم‌. آيا توانستيد آنچه‌ را كه‌ تصميم‌ گرفته‌ بوديد دنبال‌ نماييد؟
             زندگي‌ مي‌گذرد اما چگونه‌ زيستن‌ مهم‌ است‌. زندگي‌ با آگاهي‌ كامل‌ از حضور خدا در تمام‌ شرايط‌، بركتي‌ بسيار عالي‌ است‌ ولي‌ ما به‌ آساني‌ گرفتار كار و زندگي‌ مي‌شويم‌ و فراموش‌ مي‌كنيم‌ حضور خدا با ماست‌.
             كلام‌ خدا مي‌فرمايد كه‌ خدا به‌ طور دائم‌ و هميشگي‌ به‌ قوم‌ اسرائيل‌ يادآوري‌ مي‌كرد كه‌ با آنهاست‌ و آنان‌ را ترك‌ نكرده‌، او ابر و ستون‌ آتش‌ را مقرر كرده‌ بود. ابر در روز بر آنها سايه‌ مي‌افكند و ستون‌ آتش‌ در شب‌ تاريكي‌ را به‌ روشنايي‌ تبديل‌ مي‌نمود تا آنها فراموش‌ نكنند كه‌ حضور دائمي‌ او با آنان‌ است‌، حضوري‌ كه‌ منفعل‌ و غيرفعال‌ نبود. ابر، زندگي‌ و فعاليت‌ در روزهاي‌ گرم‌ صحرايي‌ را برايشان‌ امكان‌پذير مي‌ساخت‌ و در شب‌ خدا با آتش‌ حضور خود تاريكي‌ و ترس‌ را فراري‌ مي‌داد و زندگي‌ را براي‌ فرزندان‌ خود خوشايند و مطبوع‌ مي‌ساخت‌.
             امسال‌ ما تصميم‌ گرفته‌ايم‌ سال‌ نو را چگونه‌ آغاز كنيم‌؟ آيا ما نيز مانند قوم‌ خدا نياز به‌ حضور دائمي‌ و فعال‌ او در زندگي‌مان‌ داريم‌؟ البته‌، چون‌ كلام‌ خدا مي‌فرمايد: «به‌ حضور تو كمال‌ خوشي‌ است‌ و بدست‌ راست‌ تو لذتها تا ابدالاباد.» (مزمور 11:16)
             آن‌ چيست‌ كه‌ حضور خدا را دائماً به‌ ياد ما مي‌آورد؟ چه‌ چيزي‌ مي‌تواند موجب‌ شود تا ما فراموش‌ نكنيم‌ كه‌ او در كنار ما است‌؟ پرستش‌! كلام‌ خدا در انجيل‌ يوحنا 23:4 مي‌فرمايد: «ليكن‌ ساعتي‌ مي‌آيد بلكه‌ الان‌ است‌ كه‌ در آن‌ پرستندگان‌ حقيقي‌ پدر را بروح‌ و راستي‌ پرستش‌ خواهند كرد زيرا كه‌ پدر مثل‌ اين‌ پرستندگان‌ خود را طالب‌ است‌.»
             پرستش‌ محدود به‌ سرود خواندن‌ نيست‌ سرود خواندن‌ بخشي‌ از پرستش‌ است‌. ابراهيم‌ وقتي‌ خواست‌ خداوند را پرستش‌ و عبادت‌ كند عزيزترين‌ كس‌ خود، يعني‌ اسحق‌ را به‌ خدا تقديم‌ نمود. پرستش‌ اَشكال‌ متفاوت‌ دارد اما آنچه‌ مهم‌ است‌ اين‌ است‌ كه‌ پدر آسماني‌ در طلب‌ اين‌ گونه‌ پرستندگان‌ است‌. چون‌ خدا روح‌ است‌ پس‌ هر كه‌ او را پرستش‌ كند مي‌بايد او را به‌ روح‌ و راستي‌ بپرستد. پرستش‌ واقعي‌ تنها در اين‌ سطح‌ اتفاق‌ مي‌افتد. بياييد با هم‌، هم‌عهد و پيمان‌ شويم‌ و در كنار آرزوهاي‌ خوبي‌ كه‌ براي‌ خود و خانوادة‌ خويش‌ داريم‌، بيشتر از سال‌ قبل‌ خود را در پرستش‌ به‌ او تقديم‌ كنيم‌ و بخواهيم‌ در پرستش‌ حقيقي‌ حضور دائمي‌ پدر آسماني‌ با ما باشد و بماند تا ابدالاباد. آمين‌

 

No comments:

Post a Comment