دوشنبه شب خبردار شدم که دایی عزیزم یوسف در ایران فوت نموده. حادثه تلخی است. به نظر یکی بعد از دیگری عزیزان خود را از دست میدهیم. وقت تنگ است و مزرعها سفید. امروز هستم تا خداوندم را با شتاباندن ملکوتش جلال دهم. عیسا زنده است! چون او زنده است از فردا نمیترسم . چون زنده است هیچ چیز قادر نیست مرا از محبت و خدمت به منجی عزیزم که حیات خود را مدیون او هستم جدا سازد.
ای موت نیش تو کجا است و ای گور ظفر تو کجا؟ نیش موت گناه است و قوت گناه، شریعت. لیکن شکر خدا راست که ما را بواسطه خداوند ما عیسا مسیح ظفر میدهد. اول قرنتیان ۱۵: ۵۵-۵۷
