بایستید و نجات خداوند را ببینید

حتما تا به حال خبر را شنیده اید! بله" تعطیلی اجباری جلسات كلیسای جماعت ربانی مركز تهران!" این خبر میافزاید: اعلام این خبر از سوی مسئولان كلیسا باعث ایجاد بهت و حیرت و بالا گرفتن احساسات و در نهایت شنیدن صدای گریه چند تن از حاضران شده

عزیزانم احساس شما را میتوانم بفهمم. گرچه آنجا نیستم ولی آنجا خانه من و عده بیشماری از مومنین است. احساس شما را درک میکنم، چون من و ما نیز با این شرایط روبرو شده ایم. زمانی که در انجمن کتابمقدس کار میکردم وقتی آنجا را که خانه کلام خدا بود بعد از 186 سال فعالیت در ایران بستند نه تنها من و کلیسای ایران آنجا را از دست دادیم بلکه افرادی همچون من، کار خود را نیز از دست دادیم و مسیر زندگیمان کاملا عوض شد

عزیزانم گریه نکنید بلکه شادی نمایید چون کلیسای ما به این شایستگی و افتخار رسید که بخاطر نام مسیح جلسه ای از جلسات آن تعطیل شود. بیایید فراموش نکنیم که این مسیح است که کلیسای خود را بنا نموده است و هیچ قدرتی نه در زمین، نه در زیر زمین و نه در فضا قادر است کلیسای مسیح را نابود سازد. زمانی که نرون و دومیتیان و دیگر قیصرهای رومی دست به کشتار مسیحیان زدند فکر میکردند میتوانند با این کار مانع پیشرفت کلیسای مسیح گردند. دوستان من، کلیسای مسیح بر پایه یک ساختمان و یا یک جلسه و یا پول و ثروت بنا نشده که اگر روزی اینها نباشند کلیسا از بین برود، که اگر اینگونه بود امروز باید سراغ مسیحیت را در کتب تاریخ کهن میگرفتیم. آن روز که مسیح بر روی صلیب جان مبارک خود را تسلیم نمود دیگر آنچه باید اتفاق میافتاد، اتفاق افتاد. دیگر راه بازگشتی نبود. از آن روز، همه درها بروی بشارت مسیح باز شدند. از آن روز که از مردگان قیام کرد دیگر هیچ مانعی نتوانسته جلودار او شود. دیوارها نیز نتوانستند مانعی بر سر راه او باشند. آن روز کلید فرایند نجات مردم از گناه زده شد. شاگردان وقتی مسیح قیام کرده را ملاقات نمودند دگرگون شدند و اطاعت را پیشه خود ساختند. با این دگرگونی و اطاعت روح القدس را یافتند. دیگر هیچ نیرویی نتوانست آتشی را که در آنها افروخته شده بود خاموش کند

کلیسای مرکز خانه همه ماست، ما به آن دلبستگیهای فراوانی داریم، در آنجا بزرگ شده ایم، خدمت کرده ایم، تعمید گرفته ایم، ازدواج کرده ایم، بچه های خود را به خداوند تقدیم نموده ایم، دعاها کرده ایم و خداوند ما را برکات فراوانی داده است

اما بدانید و بدانیم که ما ناجیان هستیم و کار خدا محدود به یک ساختمان و یا یک جلسه نیست. کار خدا با این تعطیلیها خاتمه نمی یابد. چون مسیح زنده است. اگر مسیح زنده نبود و در آرامگاه ابدی خود خوابیده بود، میشد با این اقدامات جلوی گسترش مسیحیت را گرفت ولی نکته این است که مسیح زنده است، حال باید دید با او چه میخواهند بکنند

عزیزان خداوند گریه نکنید . غم را از دل خود بیرون برانید. امروز اگر هستیم برای این است که او را جلال دهیم. کلیسای که خداوند بنا نمود ساختمان نداشت، طلا اندود نیز نبود، اما یک چیز داشت و آن حضور زنده مسیح در زندگی مومنین بود. نمیگویم که ساختمان و داشتن امکانات لازم نیست. میخواهم بگویم ما نباید وابسته یک ساختمان باشیم. ما همچون شاخه ها وابسته تاک حقیقی یعنی خود عیسی مسیح هستیم. آنروز که پولس در راه دمشق برای جفای مومنین در حرکت بود، خداوند زنده به ملاقات او آمد و او را بر زمین زد. روزی که به مسیح ایمان آورد در نتیجه بشارت کسی نبود. او در یک کلیسا به مسیح ایمان نیاورد بلکه خود عیسی مسیح او را ملاقات کرد و او نجات یافت. پس اگر تمام مومنین را از بین ببرند و ساختمانها را ویران کنند! مسیح زنده را چه میخواهند بکنند

بیایید این گفته موسی را بیاد آوریم که گفت: "مترسید! بایستید و نجات خداوند را ببینید، که امروز آن را برای شما خواهد کرد. ماران آتا