بیاد فرشید

و اما من، حاشا از من که بخداوند گناه ورزیده ترک دعا کردن برای شما نمایم. اول سموئیل 21:12
 امروز نزدیک به 5 ماه است که یکی از برادران عزیز ما در حبس است. او تنها به خاطر ایمانش به مسیح و رساندن خبر خوش انجیل دربند است

مسیح جان مگر شاگردان تو را به همین جرم نگرفتند! مگر آنها را قدغن نکردند که دیگر به اسم تو بشارت ندهند! مگر آنها را نزدند! اما جواب آنها چه بود؟ مگر با مهربانی و شجاعت نگفتند که: "خدا را میباید بیشتر از انسان اطاعت نمود". بله خدا را خدای مهربان را، خدای که نیامد تا ما را به خاطر خطاهایمان محکوم کند بلکه برعکس خود پای پیش نهاد و فرزند یگانه خود را فرستاد تا به جای ما بر صلیب بمیرد تا هر آن کس که به او ایمان آورد حیات جاودان یابد. دوستان، زندگی ادامه دارد اما فرشید به خاطر ایمانش در بند است چه میتوان کرد؟ آیا دست روی دست بگذاریم و برایش زانوی غم بغل کنیم؟ هرگز! مطمئنا او خود میدانست چه میکند. حقیقتی را که یافته بود بقدری واقعی و ملموس بوده که میخواسته با دیگران نیز که اسیر گناهان خود بودند و مایوس و ناامید به دنبال یک منجی می گشتند در میان بگذارد. امروز وظیفه همه ما مومنین است که برادر عزیزمان فرشید را هر روزه در دعاهای خود بیاد آوریم. نه اینکه خدا نمیبیند و نمیداند! نه! ما شاید او را فراموش کرده باشیم اما پدر آسمانی هرگز! میدانم که او در آن بند تنها نیست، همانطور که وقتی پطرس در زندان بود فرشته خداوند نزد وی حاضر بود. فرشید نیز حضور پرقدرت خدا را با خود دارد. عزیزان فرشید را فراموش نکنیم و هر روز مانند اعضای خانواده الهی برای او دعا کنیم. پس پطرس را در زندان نگاه میداشتند اما کلیسا به جهت او نزد خدا پیوسته دعا میکردند. اعمال 5:12